Hani kapı önünde kalkmak derler ya işte onu bugün çok iyi bir daha anladım.Dershaneden evime dönüp sıcak bir çay içeyim diye düşünürken kapı beton oldu açılmıyor bir kere zır iki kere zır devreye ayak ve el gücüde karıştı belki annem uyumuştur diyerek devam ettim ama kapı açılmadı .......
Hergün anahtarımı alırım nitekim herzaman aynı olayı yaşarım hep kapıda kalırım kimse hatırlamaz geliceğimi anahtarı komşuya bırakmazlar ben beklerim ama en fazla on beş dakika ama bu sefer olan olmadı bir saati geçmişti babamı aradım artık isyan bayrağını kaldırma vaktiydi "tamam gelcem şimdi "dedi.
Meğer yalanmış üstüne tam bir saat üç dk bile bekledim .apartman İnsanlar giriyor çıkıyor komşular halime acıyıp bana sokak çocuğu muamelesi yapıyordular.
-çocuğum gel bizde otur yazık buz gibi taş oturma(1.komşu)
-yazık çocuğa bak .(sözde kendi kendine konuşuyor ama ben duyuyorum) kızım gel bir çay içelim(2.komşu)....
Neyse sonuca bağlamak lazım en sonunda evime girdim ayaklarımı uzattım şu makaleleri de yazdım yaa ohh bee..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder