26 Şubat 2012 Pazar

Geldim

Geleli aslında bir haftayı geçti ama yazmak istemedim.Arada baktım ama cidden ne yazacağımı bilemedim.Güzel bir istanbul günlerinden sonra antalya'da kongreye katıldım.Çok güzeldi öncelikle kesinlikle beş yıldızlı Akka Otel muhteşemdi her anlamda..Yemekleri falan.Ben oburum ne yapayım aklım fikrim hep yemeklerde kaldı.Pansiyonumuzda fena değildi biraz daha temiz olabilirdi ama yinede hakkını yemeyelim sıcaktı yorgan çarşaflarda temizdi..
Canım geldikten sonra sıkılmaya başladı çevremde gelişen olaylar beni yoruyor.Herkes her şey üstüme geliyor.Ha çok mükemmel insanlarla konuşup mutluda oldum şu zamana kadar.Çevremde bana çok değer veren ve değer vermeyenleri gördüm bildim..
Aşk meşk desen yok zaten.Öyle her zamanki gibi "Forever Alone" yani :) ..Yani bazen doğru kişi karşımıza çıkana kadar bir şey olmaması daha iyi sanırım.Yada biz doğru kişileri göremeyiz.Yada görsekte bir şey yapamayız..
Milletin dertleri falan var tabi..Bu arada benimde dertlerim var ..Allah razı olsun beni dinleyen benim işkencelerimi çekenlerde var..Sadece ben insanları pek anlayamıyorum..İşin kurallarını hala çakamadım yani.
Bazen yalnızlık en iyisidir diyorum bazen asla..
Geri geldim çok gezdim..Bugün buz patenine gittim mesela düşmedim,kaporta hala sağlam anlayacağınız.Ama görseniz nasıl dualar ediyorum "Allahım bilim kadını olucam ben ya yardım et rezil etme beni profesör olcam ben deneylerim var kolumu bacağımı kırma" ..Salak gibiydim önceleri yana tuttundum falan ayaklarım benden ayrı çalışıyor gibiydi.Hocanın biri sağolsun elimi tuttu ve bir yere kadar götürdü sonra kendime şöyle dedim "Gülnihâl güzelim sen ne işler becerdin tek başına düşsen ne olacak çocukken de düştün ve düşmek en iyi öğrenme yöntemidir atla ortaya ve düşersen düş birazda veletleri izle tamamdır" sonra gerçekten bunu yaptım kendimi cesaretle ortaya bıraktım el alemi izlemeye başladım.ve başladım kaymaya bir kaç düşme pozisyonu atlattım ve gittikçe iyi duruma geldim.Düşmedim ama çok yoruldum minik parmağım su toplamış.Topuklu ayakkabıda bu kadar işkence çekmedim diyebilirim..
Sonra kordonda apaçi tipli birileri vardı kızları kameraya çekiyordular ajan smith rolü ile onları takip ettik sonra tanıdık bir kaç yunusa "Abi bunlar sapık telefonla kızları çekiyor "dedik onlar " Eyvallah alırız biz onları rahat olsun "dediler..Biz komedi üçlüsü olarak kardeşim ben ve arkadaşı devam ettik olaya sonra hadi eve dedik..
Eve geldim ve hemen ayağıma baktım su toplamış patlamış falan.Paten çok sıkmıştı.Ama sevdim biraz üşüdüm ama sonra soğuk yakmaya başladı beni.Bacaklarım çok ağrıdı..Normalde rahat 1 kilometre koşan şu bacaklar patende nasıl yarım saatte bu kadar ağrıdı anlamıyorum.
Neyse bu yazıyı artık kesmeliyim yorgunum uykum var geri geldim..Sizi özledim okurlarım ve yoldaşlarım..
Mutlu günler.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder