30 Mart 2012 Cuma

Boşuna değil((mi?))ni hikaye)

Hiç bir şeye tamah etmeme gerek yoktu..Canım ne isterse onu yaşıyordum belki de ne olursa olsun ben hayallerimin peşinden gidiyordum..
Gençtim o yıllarda bunları düşünerek zaman kaybedemezdim..Bir adam sevmiştim..Ne sevdiği belliydi ne sevmediği..Aramızdaki derin uçurumlara devamlı köprü kurmaya çalışıyordum..

Düşüncesiz değildim.Çok düşünüyordum..Bazen onu bırakıp gitmeyi düşünüyordum.Onunki sadece alışkanlıktı besbelli ,peki ben niye hala onda duruyordum?
Bir gün denizin kıyısında oturup onu düşündüm.Zihnimde beliren yüzünü gördüm ona bir mektup yazmalıydım ama yapmadım.Bazen ona yazardım ve yollamazdım .Yazar ve silerdim.Siler ve silerdim.Ben ne yaparsam yapayım olmayacağını bilirdim de itiraf edemezdim gençtim.Hayatımın en güzel yıllarıydı.Umut elime kalan tek şeydi.
Onun yaptığını anlamlandırmaya çalıştım zihnimde sadece bir şey çıktı karşıma "Hepsini dene en iyisini seç"  yani bende bir denektim.Benim görmediğim bilmediğim diğer kobaylardan herhangi bir farkım yoktu.Peki hala neden duruyordum ? Çok mu sevmişti beni,üstümemi titremişti.Aradığım o sınırsız sevdayımı vermişti bana.Ne vermişti sadece, umut vermişti işte buydu.Benim sorunum buydu bir umudun peşinden gidiyordum.
Fakat o yıllarda bunları ne kadar düşünsem de ondan vazgeçmenin vakti gelmemişti bunu da çok iyi biliyordum.Ne olursa olsun keşke demeyecektim.Ama ve lakinler yoktu benim hayatımda.Sadece iyikilerim olacaktı.
Ben hep böyleydim değişemezdim.
Elimdeki şiir kitabının bir sayfasında yazan şu dizeleri okudum ;
"Boşuna değil her dakika seni hatırlayışım
Boşuna değil her akşam içime bir garipliğin çökmesi
Bu şehrin bütün sokaklarında yana yakıla
Seni aramam boşuna değil
Boşuna değil "pazarları" sevmeyişim

Durup durup içimin kararması
Gözlerimin dolması apansız
Boşuna değil boşuna değil inan sevdiğim
Bu dalıp dalıp gitmeler
Bu dayanılmaz özlem
Bu sevda boşuna değil!Kolu kanadı kırık bir serçeyim senden uzakta
Suyu kesilmiş bir çeşmeyim
Bir gece lambasıyım
Kırılmış,sönük
Biliyorum her şey seninle güzel
Her şey seninle büyük

İnan sevdiğim inan!
Yıllardır aradığımsın,ömür boyu beklediğimsin

 Ben bir martıyım,yalnız,küçük
Sen dalga,dalga denizimsin.
Koşmak sana doğru,yaşamak senin için
Tek başına değil 
İnan sevdiğim inan!
Seni bunca sevmem boşuna değil."
Ümit Yaşar Oğuzcan



Kendime kaç kez okumuştum bu şiiri "gerçekten boşuna değilmiydi?" belki de boşunaydı tüm çırpınışlarım.Benim olmayacak biri için çırpınıyordum göz göre göre ama yaptım.Çırpındım,kırıldım ve bekledim.Sonunu bilmeden.
Bir gün uyandığımda kendime şöyle dedim.
"Bu duruma devam etmeyeceğim"..Kendimi dünyaya kapattım.Ne yapmıştı o günden sonra..Belki ağlamıştı,belki umruna takmamıştı,belki diğerleriyle yola devam etmişti.Hiç birini bilmedim.Bilmeyecektim.
O sabah beni vazgeçiren neydi.Bunu hiç düşünmedim.Sanırım neden vazgeçtiğimi gayet iyi biliyordum.Yıllar geçti onu çoktan unuttum.Fakat bugün onu anımsamamın nedeni sadece o şiirdi.Aynı yerde aynı şiiri görmem,okumam..

Ben umudum için savaşmıştım.Ama vazgeçmem gereken  yerde vazgeçmesini bilmiştim..Onunla nasıl bir hayatım olurdu hiç bilmeyeceğim.Ama merakta etmiyorum.Çünkü biliyorum gerçek sevmek değildi.Bana alışkınlığı olan bir adamla yaşayamazdım.
Sevgiye aç olan kalbime beklediğimi vermezdi.Vermedi.Vermiyordu.
Ve şimdi düşünüyorum da "İyiki vaktinde gitmişim"...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder