Bazen yoruluyorum.Aslında gücüm falan kalmıyor.Ama sonra "Dayan kızım" diyorum "Dayan Gülnihâl sen böyle yıkılmazsın..Kimse yıkamadı seni.Dalın bin kere kırıldı bin kere yenisini filizledin.Bin kere ağladın ama artık ağlamıyorsun artık kalbin sertleşiyor.Dayan "diyorum" insanlara..Konuşacak dermanın olmasa da konuş..Gülmek istemesen de mutlu olmayı bil.Ailen yani sevdiklerinle mutlu ol." diyorum ve en başarılı olduğum şeyde onlarla mutlu olmak..İyi ki varsınız..Ve sanırım bu gif her zaman beni anlatıyor.Bu karekterde öyle..Beynimi sildirmek istiyorum..
Anıları.Ama sonra vazgeçiyorum çünkü onlar beni büyüttü.Ve büyüdükçe çocuk kalbimiz mahvoluyor..Ve işte buna efkarlanılır..Uyku vakti çok yoruldum..
Anıları.Ama sonra vazgeçiyorum çünkü onlar beni büyüttü.Ve büyüdükçe çocuk kalbimiz mahvoluyor..Ve işte buna efkarlanılır..Uyku vakti çok yoruldum..
En kötü anılar bile bize çok şey öğrettiği için kalmaya değer, Gülnihal. Ve kesinlikle büyümek, hayatın en büyük kazığı bence :/
YanıtlaSilAynen büyümek kadar dertli bir şey yoktur..Hiçbir zaman o büyümek isteyen çocuklardan olmadım..
YanıtlaSil