15 Eylül 2012 Cumartesi

Ne acı

Bazen bazı insanlar bir hayal içinde yaşarlar.Üstün insan olduklarını sanırlar mesela ne acı.Burada bir kişiye hitabet etmiyorum sadece bazı bugün yaşadığım şeyler ve bunların sonucunda vardığım yorumlar.Benim yorumlarım doğru olmaya bilir.Bir şeyleri yanlış anlıyor olabilir hatta kendimce yorabilirim.Evet yapabilirim çünkü ben bir insanım yanılma payım var.Yanıldığım yerde dur yanıldın sen dense bana kızmam.Kızamam.Hatalarla büyüyor insan.Ben yaşadığım her şeyden memnunum.Beni üzen sevdiğim,arkadaşlarım,dostlarım,hatta zaman zaman ailem olsa bile.Herkesin hayatımda bulunma nedeni olduğuna inandım hep.Olabilir arkadaşlarımla sorunlar yaşadık.Kalbim kırıldı büyükçe.Dostlarım sırtımdan vurdu.Üzüldüm darıldım ağladım.Kırdım(kalben),döktüm içimi kağıtlara.Ama pişman mıyım?Asla..
Bazen insanın her şeyi yok olunca tek kalana sığınıyor bir sığınak gibi.Yazılarına gömülüyorsun.Fikirlerini değiştiriyorsun.Olmaz dediklerin,hayır dediklerin,asla dediklerin mantıklı geliyor.
Ama ben üstün insan değilim.Ben her şeyin temeli değilim.Ben sadece insanım.Doğru hayat yaşamaya çalışan.Kendince ahlak prensipleri olan.Kendi kararları olan biriyim.Ben öyle içine kapanık ezik,sinik biri değilim.Ben sessiz gülmem sesli gülerim mesela.Ne bileyim şarkı mırıldanırım yürürken put gibi yürüyemem.Ben buyum..
Evet kim doğru ki hayatta.Bu üstün olma bu erdemli ayaklarına yatma nedendir.Neden insanlar mutlu olmayı bilmiyor.Neden telefonum her çaldığında birileri dert yanıyor bana.Bakmayın buraya yazdıklarıma bir kişi biliyor mu sıkıntı mı?Bir kişiye söyledim mi dertlerimi..Arkadaşlarım olan kişiler biliyor mu sanki benim yaşam süreçleri mi.Hayır üzülmüyorum ben seçtim.Çünkü biliyorum gerek yok anlatmaya.Bir burası var benim dertlerimi akıtacağım.Tanımadığım insanlar var zaman zaman benim dertlerimi paylaşan benim dertlerini paylaştığım.
Çok istedim her şey güzel olsun hayatımda.Çok uğraştım yalan değil.Elimden,kalbimden ne geldiyse yaptım ben.Yorulmadım,pişman değilim.Ne şimdi ne önce.Her şey olması gerektiği gibi oldu.Bu benim alın yazımdı ben onu yaşadım.Daha önceden dediğim gibi ah etmek yok artık.Ya da laf söylemek.O amaçla değil yazdığım.Genel bir durum.Mesela kabuslar görüyorum geceleri tekrar başlayan.Saçma sapan karanlık rüyalar eskiden çok eskiden var olan bir çok insanlar.Karanlık odalar.
Hayat çok karmaşık.
Kızdığım şey şu.Birileri var.Ve kendilerini dünyanın merkezi sanıyorlar.Üstün olduklarını.Her şeyin en doğrusu ,en yalını,en ideali,en kayıtsızı ne bileyim en en en özeli olduklarını sanıyorlar.Belki öyleler.Bilemiyorum.Ama bu benim çevremde hep gördüğüm bir şey.Dünyanın merkezi onlar sanıyorlar evet kendi dünyalarının merkezi onlar ama herkesin değil her şeyin değil.
Doğruya doğru eğriye eğri bir şeyleri aştım hayatımda ama kolay olmadı.Olamazda olmasını beklemedim.Üst üste gelince yıldım hatta öfkemi çıkarttım buradan.Neler yazdım.Hatta bazen aklım başıma gelince utandım yaptığımdan kendime yakıştıramadım yaptıklarımı ama pişman değilim ben her yaptığımı omuzlayabilicek.Tüm acılarımın üstesinden kimsenin omzuna ihtiyacı olmadan kalkabilecek bir kızım bunu biliyordum artık daha emin oldum.
İsterdim ki yürüdüğüm yolda güvenebileceğim bir omzum olsun ama olmadı benim başım omuzlara ağır geldi.Olabilir dedim kendime olabilir..
Acı olan kimsenin bir şeylerden utanmıyor olması ne acı.
En basiti arkadaşlarımın utanmadan her şey aynıymış gibi yazabilmeleri.
Ne acı.
Herkes kendi hayat çizgisini yaşıyor.
Öğreneceğim çok şey var.Çok şeyler öğrendim.Ama bitti diyemem.
Mutlak doğru değilim,olmak isterim ama durmam gereken yeri bilirim.
Herkes en iyisini yaşasın istiyorum.Buna bende dahil.Hiçbir şey için kendi adıma geç değil biliyorum..Umarım herkesi vicdanı doğru yola sürükler.
Ne diyebilirim ki insanlara.Haklarında hayırlısı.




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder