17 Ekim 2012 Çarşamba

Yalnızlık

Pek kıymeti bilinmiyor bence..Bende kıymetini bilmiyordum önceleri.Ama son 2 aydır anladım değerini.Yalnız geceler..Efkarlı günler..Beni yalnız bırakmıyordu yalnızlık..
Herkesin terk ettiği ben bir tek yalnızlık tarafından sıkıca sarılıyordum.
Önce biraz korkuttu ama sonradan kıymetini anladım.Ben dünyamda yapayalnız bir insanım..Terk edilmiş,kenara itilmiş.Kendi dünyasında çırpınıp duran.Bende varım demeye çalışıp içindeki son kalan hayat neşesi ile coşan kızım.
Bugün okulumda kendime bir yer buldum.Öyle ıssız ki tam bana göre artık başımı dinlemek için gideceğim bir yer var.Yapayalnız kalabileceğim.Nefes alabileceğim bir yer.Büyük bir tesadüf eseri buldum ama buldum.
Gülmek yorar insanı bazen bazen konuşmak.
Aslında yalnızlığın kıymeti pek bilinmiyor.Ben bile bilmedim kıymetini.
Ama artık o ve ben varız.
Mühim değil.
Yarınlara inanıyorum hala..

2 yorum:

  1. Bi burda yok öyle kafa dinlemelik yer. Oof of!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Belki vardır diyeceğim ama o kadar küçük bir yer ki düşünce bulamadım

      Sil