29 Kasım 2012 Perşembe

Artık

Artık ikimizde ağlıyoruz ve eski günleri özlüyoruz.Ama elimizden bir şey gelmiyor.
Geliyor ama ellerimiz tutmuyor.Bir şaşkın bir zalim gibiyiz.
Birbirimizin ayaklarında ipler ve bunlar boyunlarımıza bağlı.
Yürüdükçe başka yöne boğazımızı sıkar durur.Gittikçe öldürür.
Şarkıları dinleyemiyoruz artık.Çünkü ağlıyoruz içten içe.
Bu yüzden içten içe küstük hayata delice.
Artık biz şaşkın bir haldeyiz.Sudan çıkmış balık.Kanadı kesilmiş kuş.
Yollarda herkes bize benziyor.
Ve ellerimiz o şarkıya gelince ileri tuşuna basıyor.
Artık biz iki zavallı.İki ruhsuz.
Yalnızken anlıyoruz her şeyi.Ve tutunamadığımızı fark ediyoruz hayata.
Eski anıları her an yaşayıp o özlemle yas tutuyoruz.
Dallarımız başka şehirlerde farkındayız delice.
Artık biz.Şiir kitaplarındaki.Artık biz romanlardaki.
Gece yatağa girince yastığa başını koyunca gelen huzur gibiyiz biz.
Huzur uykuda.Belki rüyalarda umuduyla.Belki biz.
Artık.Belki.Bile bile.Keşke.



3 yorum: