5 Kasım 2012 Pazartesi

Ümit Yaşar Oğuzcan-Bir gün anlarsın

Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek neymiş bir gün anlarsın

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
Duyarsın
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş bir gün anlarsın

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş bir gün anlarsın

Bir gün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş bir gün anlarsın

Bir gün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden

Seni sevdiğimi bir gün anlarsın.

Ümit Yaşar Oğuzcan






25 yorum:

  1. Ümit Yaşar Oğuzcanın en sevdiğim iki şiirinden biri...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ümit Yaşar Oğuzcan'ın tüm şiirlerini seviyorum..o zaman bol bol oku..

      Sil
    2. Her fırsatta okuyorum... Zaten kendimi buluyorum bu şiirde özellikle.
      Hatta bu şiirini bir ara adaşım gibi seslendirmek istiyorum, bakalım ne zaman :)

      Sil
  2. Ümit Yaşar yazar, yaşar ve kelimeler kifayetsiz kalır..

    YanıtlaSil
  3. Hal böyle olunca insan kime aşık olacağını şaşırıyor. Ümit Yaşara mı yoksa Selçuk Yöntem'in sesine mi? Attila İlhan'a mı yoksa Cemal Süreya'ya mı? Ataol Behramoğlu'na mı yoksa ... Saymakla bitmez galiba...

    YanıtlaSil
  4. Ayten şiirini kesinlikle biliyorsundur öyle değil mi? Biliyorsan ne hissettiriyor o şiir nasıl da dokunur ruhuna..?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zavallılık hissediyorum,mücadele yaşıyor.Hem sevip hem kendine yakıştıramazsın ya hep eksik kalırsın ona yetmeyeceğini düşünürsün ama için için yanarsın onun yanında olmak için bir yandan gitmesini istersin öyledir Ayten..Ayten ben seni mahvederim ama bir yandan içten içe şunu der "Çok seviyorum ve Ayten kal benimle."..Bana hissettirdiği budur..

      Sil
    2. Bu arada aklıma gelmişken Atilla İlhan'ın değil midir Ayten?
      ÜYO'nun Aysel'i vardır oda güzeldir.Neyse..

      Sil
    3. Aysel Git başımdan ben sana göre değilim diyen Atilla :D
      Milyon kere Ayten diyen Ümit yaşar :D

      Sen orada hissettiklerini söylerken kendimle çeliştim yahu :D Diyorum hangi psikoloji ile okumuşum ben.d ben çıkartmışım Gülnihâl ne çıkartmış diyorum :D

      http://www.turkishclass.com/forumTitle_47813 Adam aşık dersin bu şiirin de..

      Sil
    4. Bu karmaşa olayı tam benlik benden başka kimse karıştıramazdı sanırım :)
      Zaten karıştırmadığım bir kaç şiir vardır :)
      Adam King :)

      Sil
    5. Karşıyaka'dayım Pan Kitapevi var ya oraya girdim. Karıştırıyorum ikinci el kitapları (Sıfır kitap almaktan hoşlanmam bu arada ) Elime Ümit Yaşarın bir kitabı geldi. Ayten şiirini biliyorum tamam şiir öyle ahım şahım bir edebi değeri yok ama çok samimi çok içten aşık yahu bu adam Aytene dedittiriyor. Hani öyle bir bakarsın için kıpır kıpır olur kanın kaynar işte öyle bir eda var şiirde. Çok değer veririm şiire o sebeple ara ara da okurum. Ta ki o vakte kadar..

      Neyse şiir kitabını kurcalarken baktım Ayten şiiri var. Okudum tekrar ve o duygular o taze bahar sabahı her şey yanımda kuşlar cıvıldıyor vs.. Denizde ki yosun kokusu oraya ulaşmış vs.. hissettiğimi anlamışındır. Ardından tam kapatacağım kitabı anlık gözüme bir Ayten daha çarptı içindekiler kısmında tabi o an kapak kapanmış oldu. neyse açtım buldum Yeni bir şiir..
      Şiiri bir kere okudum tutamadım kendimi hani bıraksam kendimi yağmur olur yağardım.. Bir daha da okumadım o şiiri.. Şiirin adı;

      Ayten'in Ölümü..

      Sil
    6. Sanırım biliyorum o kitapevini, Sahafçı bende severim sahaf hem ekonomik hem o eski ciltlere başka eller değmiş arada resim ,yazı,not bulurum diye alıyorum yalan değil bir kaç kez buldum :)

      Kötü oluyor insan tüm neşesiyle inancıyla yazdığı aşkının ölümü..Aslında yanılıyoruz Ayten ölmemiş ki Ayten'i ilmik ilmik dokumuş düşünsene Ayten ölseydi onu bilemezdik halbuki Ayten artık yaşıyor..Ben sadece onun kederini görüyorum..

      Sil
    7. Fiziki bir ölüm olarak almamışındır umarım Ayten'in ölümünü :) Haydi birlikte şiiri irdeleyelim.

      Yuh ne gazla yazdım ben onu. Yazdıktan sonra baktim bi ama o şiiri okuyamam ben tekrardan..:/

      Ekonomik olması ayrı da asıl iş o kitabın içinden çıkacak olan notlar yazılar vs.. çıldırtıyor beni. Hele aşk yazıları çiftlerin birbirine söylemeye utandığı o masum şeyler vs.. çok doğal çok gerçek saf ya :)

      Sil
    8. O ayrı bir zevk...
      Ben Ayten'i bir güzel öldürüvermişim..
      Açtım tekrar okudum da baktım hatta 2 kez okudum..Öldürmüş Ayten'i neden öldürdü bilemiyor insan ama kötüdür öldürmek çift anlamlı..Hep diyorum ya "Sende herkes gibisin."bak Nazım'da öldürmüş mesela..
      Bence hiçbir öldürme şekli kalemdeki kalpteki ölümden daha fena olamaz..Ne güzel diyor "Başım dönerdi ellerini tutunca" diyor gerçekten sevmiş bir zamanlar var veya yok ölmüş yada diri..Adam kaleminde asmış Ayten'i "Sen bittin artık Ayten" diyor..Ben öldürmedim onu derken bile o kendi kendini öldürdü elalem öldürdü der gibi..

      Sil
    9. Bir de şöyle bir durum var.. Aşka sahip çıkma. Bir yazımda örnekleyerek anlatmıştım. Ortada el ile tutulabilcek kadar güçlü ve reel bir aşk var.. Sen gitsen benden bile o aşkı sahiplenirim. Korkakarım seni unutmaktan. Zamana karşı bir savaş başlar. Zamansal bir reflekstir bir vakit sonra acının dinmesi.. unutmak vs.. Zaman ile savaşırken kendin ile de savaşırsın durmadan. Unutmak istemem seni. Sen gitmişin ama aşkın burada onu öldürmeyeceğim sahip çıkacağım! O acıyı sahiplenirsin o acıyı bırakmazsın o acı seni hatırlatır çünkü. Senden bana kalan bir miras bir güzellik. Senin dokunduğun şey senin verdiğin şey ne kadar kötü olabilir? o en değerlidir.. Bırakmazsın.. dersin ki Ayten'e ''Değmezse gözlerin gözlerime kahrolurum. Afrikalı kölenim senin esirinim mecburunum.. ve sonuna Yaşamak olsan da gel ölüm olsan da gel..'' O acı sensindir artık..

      Vakit geçer.
      Sen görünürsün bir pastahanede; ellerin bir başkasının ellerinde Bana seni seviyorum diyen dudakların bir başkasına aynı şeyi söylüyor o gözlerin bir başka erkeği izliyor..''

      Ayteni Ümit yaşar öldürmedi. Seni ben öldürmedim.. ve bunları bir başkası da yapmadı.. Bu aşkı öldüren Aytendi.. bunu hayal bile edemiyorum..
      Sanırım iflah olmaz bir maşuk olmayı ben seçiyorum.. ben böyle hissederdim.

      Bilincinde olurdum eyw. Sonuçta gitmiş sonuç olarak gelmeyecek sonuçta kendi hayatı var. kendi hayatını yaşamaya çalışıyor. Ama benim için bir hayat var o da baştan aşağı senden ibaret.

      Yağmur mu yağıyor yağsın seni özlemiştir! Gün mü doğuyor kıskanç bir şekilde doğsun anlarım kıskanır güneş gözlerini. Yıldız mı kaydı biliyorum saçlarına düşecek dilek niye dileğim! Gece oldu in cin uykuda düşlerin de seni görüyorlar ne harika.. Secde ederken tüm güzellikler önünde kendimden banane!
      Ben afrikalı kölenim.. Bunu ancak sen öldürebilirsin ben öldüremeyecek kadar zayıfım..

      Belki Ümit yaşar bunları düşünmüştür belki o da benim gibi iflah olmaz bir maşuktur. Belki o da aşkını benim aşkı yaşayacağım gibi yaşıyordur.. Belki bu yüzden duvarları vardır ve belki korkuyordur..

      Bir çift koyu mavi bir gülümseme bir ses.. Belki Ateşböceğidir belki bilinmez.. Doğru kişi o duvarlar yıkabilir ufak ışığı ile..
      İnsan kendisiyle ne kadar savaşırsa savaşsın hep kaybeder..

      Sil
    10. İnsan hep hayallerle yaşıyor yitip gidenin ardından.Ondan kalan hatıralara sığınıyor ona kızarken ve ona yazıyor uzun uzun bir gün acısı dinene kadar.Gerçekten çaresizdir gerçek seven..Ama Ayten bilemez..Ayten gerçekten sevdiğini sanıyordu..Her el aynı mı..
      Her yüz..Her gülüşte bir heyecan..
      Onlar Aytenler bilmiyorlar..Aytenler sadece birileri.Ayten'e kızabilir miyiz..
      Ah en güzel aşk soneleri sevgiliden ayrıldıktan sonra gelmez mi aşıklık varken insan kaleme uzak oluyor biraz..
      Maşuk olmak güzeldir hele ki Aşıksan..

      Sil
    11. Kendi açımdan inceler isem olayları.. Yazdığım şiirleri okumak isterim ona.. Ayten hayatını sürdürebilir bunu bilinçli yaklaşım deriz ki nitekim doğrudur. Ama kalpteki sevda.. ahh Gülnihâl..

      Sil
    12. çok içlendin gece gece .. efkarlı böcek..

      Sil
    13. iyiyim işte sağol :)
      şiirler haa şanslı baya..eh eh biz Pia'yı bile duyamıyoruz breamu..

      Sil
    14. Pia yı duyaracaktım sana ama bilirsin ki Alfabemde bir hayf eksik :D olsun sen yinde duy olur mu.. hatta birazdan balkonuma çıkar geceye okurum.. sen yada diğer güzel şeyler.. fark etmez. duy emi..

      Sil
    15. Peki duyayım..Ceketini giyde çık bence hasta olabilirsin ve terlik giymelisin gece gece karnın ağrır bak..

      Sil

    16. oyytt pek ala :) Öyle yaptım. aslında yapmadım. çıktım öyle paldır küldür tam şiire başladım duraksadım baktım içimde kötü bişi var geri döndüm ceketimi giydim. Bu iyi bişimi?

      Sil
    17. Gülnihâl hissidir o :) iyi bir şey evet :)

      Sil
  5. ..
    gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde
    Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?

    YanıtlaSil
  6. Yan yana geçiyor iki insan..Birbirlerini tanımadan..Halbuki ne çok biliyorlar birbirlerini.İki şehir iki insan...İki ruh iki vatan..

    YanıtlaSil