Aylar geçti,mevsimler geçti.Zaman ilaç olmadı belki.Ama düzeltti her şeyi..Birer birer toparlamak için kendini büyük bir mücadele verdi kendini kapattığı hapishanesinden çıktı.İnsanı ayakta tutan şeyler vardı.Evet mazisi çirkin olmuştu ama toparladı.Ve günlerden o gün son kez mektubu yazdı;
Anlamsız bir dolu söz var dilinde bağışlanmaz
Yine de ben hayattayım her şeye rağmen ..
"Seni artık sevmiyorum..
Gerçekten insan olarak seni sevebilirim ama kalben artık sevemem anladım.Sana benzer birini gördüm dün inanır mısın mutlu olmadım gerildim ve içimde sevgi kalmadığını gördüm.Mutlu oldum.Sana çok kızmıyorum inanmalısın.Tek kızdığım an o son ana kadar tükettiğin -Seni Seviyorum ve Seni Özlüyorum. kelimelerin,bunları söylemeseydin eğer seni tamamen affederdim.Affettim belki seni ama seni Allah affetmeyecek.Her ağladığım gün için beni üzdüğün için annemden emdiğim sütü burnumdan getirdiğin için,pişmiş kelle gibi rahat umursamaz tavırlarını gözüme soktuğun için ,senin için uğraştığım ama senin bir kürek çekmediğin ve beni sözlerinle öldürdüğün için seni ne Allah nede vicdanın affedecek.Ben seni affettim. Çünkü bu iş çok uzadı.İnsan olarak benim için çok kıymetlisin yine benden yardım istesen koşar yardım ederim çünkü sende herkes gibisin.Yardım edeceğim ama sevmeyeceğim insanlardansın.Kimsenin senin hakkında kötü konuşmasına dahi izin vermem çünkü onlar seni bilmezler.Sen bir genç kızın gençlik rüyasını yıkabilecek bir sersem olduğun için pişman olmalısın.Korkarım kızın senin gibi bir adamı sevmez.Bilirsin kızlar babalarının hatalarını öderler..Tek sevindiğim seni daha çok sevmeden ve sen benim hayallerimi yıkmadan gitmiş olman.Sana minnettarım bana gerçek ve şık yüzünü gösterdin.Sana minnettarım çünkü biliyorum sende sevdin ama kıt sevginle sende sevdin ama böyle zarar vereceğini bilmeden bu yüzden unutuyorum her şeyi..
Dilerim iş hayatın seni tatmin eder.Çok sevecek kalbin olmadığı için.Yine de senin için dua edeceğim gerçek sevgiyi bulman için umarım onuda incitip kayıp etmezsin hoş bir paçavra gibi atarsın ama ben yine de dilemek isterim.Mutlu ol.Ama en önemlisi mutlu etmesini öğren.Tanrıya yalvarırım daha fazla insanı üzme kalbine biraz ışık versin.
Elveda."
Düşündü kız kağıdı iyice katladı.Diğerlerinin üstüne koydu tüm kağıtları siyah bir kurdele ile bağladı.Çok fazla kağıt vardı.Son kez baktı.Bu sayfa kapanmalıydı artık.
O gün ikisi karşılıklı oturuyordular. Önlerinde soğuk içecekler vardı.Sıcak bir gündü.Kız mutluydu.Biraz canı sıkkındı ama çokta önemli değildi.Çiftler kavga etmezse bir anlamı yoktu.Hem bir sevginin büyüklüğü kavgada belli olurdu.Kız kendi payınca sevgileri büyük sanıyordu.
Oğlan yaralayıcı şık cümlelerini söyledi ve usulca ellerini çekti.Kız hiç beklemediği cümleler karşında donup kaldı.
/Öyle iyi bir oyuncuymuşsun ki beni bile sevdiğine inandırdın./
dedi kız.Boğazı düğümlendi kalktı ve gitti.Bir daha hiç ardına bakmadan.O uçak düşmedi.O varacağı yere vardı.Artık kızı yeni bir hayat bekliyordu.
Kalbi yaralı kalbi delik deşikti ama yaşıyordu ve her gün güneş doğuyordu ve o bugün onun sevgisini bırakmıştı kalbi gökyüzünden düşen bir kayıt gibi özgürdü..
Beyaz ve temiz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder