Kanatlarım Olsa

Bir kuş olmak isterdim..
Güzel bembeyaz kanatları olan..Işıklı falan...
Özgürce uçabilmek..Bir yerden bir yere...Kanatlar özgürlük müdür?
Kanatsız özgür olunmaz mı ?
Bir çok soru var beynimde ..
Bazıları benim susturduğum..Bazıları kaçan..O kadar çok soru var ki..
Varlık bile bir düşünceyken onun ilgili binlerce soru geçerken beynimde...Dur diyor bir yanım..düşünme o kadar çok..
Acaba diyorum kanatlarım olsaydı,nereye uçardım..Nereye konardım ilk...
Kanatlarım kırılır mıydı o zamanda ..
Tek başımayım..Tek başıma karar vermek aslında insanı nasıl kısıtlar..Çokken zaten kısıtlıyken...
Neden birileri bizim hayatımıza kural koyarlar...Nereden gelmiş bu kanun,yasa,töre...Adı her neyse işte..
Düşüncelerimi sınırlamadan yaşayabildiğim bir yerde yaşamak isterdim..Malesef dağda yaşasan bile kendin kendine kural koyarsın..
Hayat kurallar zinciri..
Ama yinede benim kanatlarım olsaydı ben porta rikoya bile konardım..Bu aklıma ilk gelen isimdi..Yada pocoantesin topraklarına...
Küçükken hep kuş olmak istedim..
O kadar istiyordum ki...Sayısız kez koltuk altıma kita,yastık,cemir parçaları..vb nesne koyup koltuktan atladım..Çok inaçlıydım ...Bir gün uçacaktım ..Her gün bir milim ileriye gidiyordum..Halıda bir çizgi belirlemiştim..
Tabii korku devreye girdi..Ebeveynler bu duruma korkup balkondan atlarım diye demirlerle kapattılar orayı da..
Hiç bir zaman oradan atlamayı düşünmeden oradan atlarsam ne olacağını tahmin edebiliyordum..
Tanımasam da o zamanlar..Hazerfen ile aynı hayalimiz vardı..
Hala var..
Belki de bu yüzden hep babamın uçakta olduğu fikrine kendimi inandırıyordum..Babam işe gidince uçakta olurdu..El sallarsam görürdü..
Uçurtmaları severdim..Çimlere uzandığım..Veya en başında yukarıya çıksın diye dağlarda koşturmayı..Her şey uçmak içindi..
Uçurtma benim kanadımdı ..Çok büyük rüzgar gelirse uçabilirdim..
Veya helyumlu balonlardan çok olsa uçabilirdim..
Uçmak unsuru beynimi kemiriyordu..Hep uçmak vardı aklımda..
Ne değişmiş bu kadar senede..Sadece şu ..Artık bende başkalarının kurallarına göre yaşıyorum...
Artık çılgın fikirlerimi ulu orta değil tek yaşıyorum...
Evet bunları okuyanlar bile alay edecek ..
Ama ben uçmak istiyorum...
Hala tek değişmeyen istek..
Ama artık dışa vuramadığım..
Denemeler yapmadığım...
İçimin titrediği ama umursamıyormuş gibi yaptığım..
Başkalarına anlatılacak güzel bir anı..
Halbuki kanatlarım olsa..Aya uçabilirdim belki..
Yada Kanatlarım olsa onlarla tüm sevdiklerimi hızlıca görebilirdim ..Evet yapabilir miydim..
Tabii tanımsız bir cisim sanıp kanatlarıma nişan almazlarsaydı..
Dedim ya kanunlar insan fikir ve hayallerinin ötesinde..Bizi kısıtlayan..Bize iyi bir yaşam standartı koyup aslında bizden bizi çalan unsurlar değil midir..
Aslında en başında uçmakla ilgili bir yazı yazabileceğimi hiç düşünmedim..Ama demek ki bilinç altımda hala masum bir taraf uçmak istiyor..
Kışın bir pelerin giyebilirim...Böylece onları pelerinin altına saklardım..
Şimdiden bu uzun ve çoğu kişiye göre saçmalıklar silsilesini okuduğunuz için teşekkürler..
Ama aslında bunlar bana göre saçmalık değil..
Ümitsiz bir hayal kırıntısı...

Son bir şey kanatlarım olsa demiştim ya ..Kanatlarım olsa gideceğim yegane tek yer afrika olurdu..Bu konuda gayet ciddiyim..Sanırım bir kanatlı oraya uçup bir kaç aileyi beslese fena olmazdı değil mi...
Ama kurallar eminim uçuş izni ,vize,onayı isterdi..



Şu kız gibi olup "I am bird" diyip banada "I am bird" diyecek biri..Sadece filmlerde olur ..Sustum..