Elveda

Bir insanı kazanmak ne kadar zorsa kayıp etmek o kadar kolaydır..
Ben bir yaprak gibi ellerinin arasından kayıp gittim..
Sen tutmak şöyle dursun beni ellerinden bırakıp üstüne basmıştın..
Şimdi o yaprağı eline alıp bantlamak istedin..Ama yaprak sonbaharı gördü kışa girdi..
Ve senin ellerinde ilk baharken sen onun yazı olmadan sonu oldun..
Şimdi o yaprak tam toprağa karışmak istediğinde..Hür olmak istediğinde sen gelip benimsin diyorsun..
O ise toprağı seçiyor..Artık böyle olmalıydı..Artık özgür olmalıydı..Çünkü sen aranılan değildin..
Aranılan kan olamadın...
Bir kabzasız kılıçın ötesine geçip kabza takamadın..Ve kanattın geçtin..
Tek sözüm Elveda..