Alışıyorum.Alışmaktayım..
Neden ninja olmuştum.
Çünkü ben savaşıyordum.Hayatla.
Hayat bana türlü insanları getirdi.İyisi ve kötüsüyle hepsini sevdim.Herkesi.
İnsanlar beni lanetliyor olabilir.Belki benden nefret ediyorlar.Ama beni sevenlerde var benim güzelimle ve çirkinimle.En azından rol yapmıyorum ki.Çirkin yüzümle güzel yüzümü bir sunuyorum.Sonradan kimseye ana avrat düz gitmedim mesela.Yani önce canım balım olup sonra ana bacı sövmedim.En azından evet artık bir bayan arkadaşım haricinde ki onun içinde küfür değil ama herkesi af listem içine alsam bile onu almam mümkün imkanda değil.
Ama hayatımın artı ve eksilerini düşününce artıları ağır basıyor.Herkes benden bir şey çaldı sanıyordum.Meğer bana ne güzel şeyler katmışlar.Kimseye hakaret etmemeliyim aslında.Belki insanları kırdım.Tahminen baya kırdığım var ve bu yüzden cehennemde yanabilirim.Ama pişmanım.Fakat zamanı geri alamam.Üzmek istemezdim.Ama insanlar üzgünken akıllı düşünemezler.Tek bahanem hayatta ki böyle bahanemin canı çıksın.Kimin beni üzdüğünü yargılamak için çok geç.Aslında umrumda değil üzüldüm ve bitti.Beni her üzen neyse bitti.Hayatta hep hayallerimiz gerçek olmaz.Rüyalarımızda gördüğümüz,özlediğimiz insanlar bir gün gidebilir tıpkı rüyalar gibi.Geriye sadece güzel anıları saklamak lazımmış.Yoksa insan kendi kendini yer sanırım.
Eskiye bakıp ah etmek şöyle dursun.
Zaman gidiyor.
Biz insanlar buna bende dahil gururdan elbiselerimize sarılırız.Ve bunları çıkartmak istemeyiz.Çıkartmayız.
Victor Hugo'nun dediği gibi;
"Aramızda dağlar denizler
Ve senin o kahrolasıca gururun var.."
hep böyle değil midir ?Gururlarımız belki dağlardan büyük.Hiçbirimiz bir adım atmayız.
Bu yıl benim için zordu.
Önce çok veryansınlar etmiştim buradan.Ciddi anlamda bir ağlama duvarı olmuştu.Sonra kızdım kendime.
Evet birileri benim dünyamı talan ediyordu.Farkındaydım.Ve ben çaresizdim.Her şey üst üste geldi.Ama kendime kızmadığım tek şey aferim diyorum kendime o konuda sonradan hakaret etmemişim.Evet öfke kusmuşum ama aşağılamamışım.
Aşağılamak çok başka şeydir.
Kibarca küfretmekte.
Dönüp bakınca benim keşkem olmamış.İyikilerim olmuş.
Bugün güçlüydüm.Dün güçlüydüm.Tekrar içimde ninja olduğuma dair şeyler hissettim.
Nefes almak güzeldir.
Şarkılarda öyle.
Anılar insanı yorar hele anıların olduğu yerlerdeysen.Ama insan buna da alışıyor.Güzel anılardı.Kirlenmeden dursun orada.Hayat bu! geleceği göremiyor insan.
Geleceğim ne getirecek bilmiyorum ama..Bugün bunları bana yazdırtan hayatımda olan olmayan herkese çok şeyler borçluyum.Ne olursa olsun ağladığımda güldüğümde kimseyi lanetle anmayacağım.Sadece birer eski siyah beyaz film karesinden tebessümlerle anıyorum.
Neden ninja olmuştum.
Çünkü ben savaşıyordum.Hayatla.
Hayat bana türlü insanları getirdi.İyisi ve kötüsüyle hepsini sevdim.Herkesi.
İnsanlar beni lanetliyor olabilir.Belki benden nefret ediyorlar.Ama beni sevenlerde var benim güzelimle ve çirkinimle.En azından rol yapmıyorum ki.Çirkin yüzümle güzel yüzümü bir sunuyorum.Sonradan kimseye ana avrat düz gitmedim mesela.Yani önce canım balım olup sonra ana bacı sövmedim.En azından evet artık bir bayan arkadaşım haricinde ki onun içinde küfür değil ama herkesi af listem içine alsam bile onu almam mümkün imkanda değil.
Ama hayatımın artı ve eksilerini düşününce artıları ağır basıyor.Herkes benden bir şey çaldı sanıyordum.Meğer bana ne güzel şeyler katmışlar.Kimseye hakaret etmemeliyim aslında.Belki insanları kırdım.Tahminen baya kırdığım var ve bu yüzden cehennemde yanabilirim.Ama pişmanım.Fakat zamanı geri alamam.Üzmek istemezdim.Ama insanlar üzgünken akıllı düşünemezler.Tek bahanem hayatta ki böyle bahanemin canı çıksın.Kimin beni üzdüğünü yargılamak için çok geç.Aslında umrumda değil üzüldüm ve bitti.Beni her üzen neyse bitti.Hayatta hep hayallerimiz gerçek olmaz.Rüyalarımızda gördüğümüz,özlediğimiz insanlar bir gün gidebilir tıpkı rüyalar gibi.Geriye sadece güzel anıları saklamak lazımmış.Yoksa insan kendi kendini yer sanırım.
Eskiye bakıp ah etmek şöyle dursun.
Zaman gidiyor.
Biz insanlar buna bende dahil gururdan elbiselerimize sarılırız.Ve bunları çıkartmak istemeyiz.Çıkartmayız.
Victor Hugo'nun dediği gibi;
"Aramızda dağlar denizler
Ve senin o kahrolasıca gururun var.."
hep böyle değil midir ?Gururlarımız belki dağlardan büyük.Hiçbirimiz bir adım atmayız.
Bu yıl benim için zordu.
Önce çok veryansınlar etmiştim buradan.Ciddi anlamda bir ağlama duvarı olmuştu.Sonra kızdım kendime.
Evet birileri benim dünyamı talan ediyordu.Farkındaydım.Ve ben çaresizdim.Her şey üst üste geldi.Ama kendime kızmadığım tek şey aferim diyorum kendime o konuda sonradan hakaret etmemişim.Evet öfke kusmuşum ama aşağılamamışım.
Aşağılamak çok başka şeydir.
Kibarca küfretmekte.
Dönüp bakınca benim keşkem olmamış.İyikilerim olmuş.
Bugün güçlüydüm.Dün güçlüydüm.Tekrar içimde ninja olduğuma dair şeyler hissettim.
Nefes almak güzeldir.
Şarkılarda öyle.
Anılar insanı yorar hele anıların olduğu yerlerdeysen.Ama insan buna da alışıyor.Güzel anılardı.Kirlenmeden dursun orada.Hayat bu! geleceği göremiyor insan.
Geleceğim ne getirecek bilmiyorum ama..Bugün bunları bana yazdırtan hayatımda olan olmayan herkese çok şeyler borçluyum.Ne olursa olsun ağladığımda güldüğümde kimseyi lanetle anmayacağım.Sadece birer eski siyah beyaz film karesinden tebessümlerle anıyorum.
Ah o gurur yok mu. Ben hiç onu ön plana çıkaramadım hayatımda. Hep sevgim önde geldi. Ama keşke diyorum hep gururuma sarılsaymışım, o zaman bu kadar üzülmezdim. Ben ne zaman yaşanan yaşandı geldi geçti deyip unuttursamda kendime kötü anıları, onlar karşı taraf tarafından diriltilip kirletiliyor. Ah Gülnihal.. Çok dertliyim çok..
YanıtlaSil-
Nyks
Sevgim ağır bastığı zaman gurursuz oluyorum ama öyle bir an geliyor ki o gurur denizinde karşımdakini öldürmemek için boğulmayı göze alıyorum.Bile bile kendini öldürmek.
SilAma pişman değilim çünkü güven çok önemli,güven veremiyorsa benden almamı beklemek haksızlık.
Bende dertliyim nyks kendi dünyamda olmayı seviyorum oraya kendimi hapis ettim bu zaman zarfında dışarı çıkmaya korkuyorum hemde çok iç dünyamda beni üzen yok o beni sarıyor ..
Lanet... Ne çirkin bir kelime öyle. Kullanma be onu. Etme de kimseye lanet. Ne gereği var Allah aşkına? Hayatına iyilik getireni de sevdin sen zamanında kötülük getireni de. Ve hepsi de bir şeyler kattı sana, senin sen olmana. Öyle değil mi ama? Yanılıyor muyum ki acaba?
YanıtlaSilGurur... Bazen iyidir de bazen lanet kadar kötü. Bir de dozu var onun doğru ayarlayamazsan uyuşturucu kadar ölümcül. Bir kullanma tarifi olmalı diye düşünüyorum. Ben hep gururumdan taviz verendim şimdi de el sürdürmeyen oldum. Hadi o kötüydü bunu biliyorum tecrübe ettim ama ya şimdi ne olacak onu hiç bilmiyorum. Yaşamadan da akıllanacak bir tip değilim. Belayı görürüm, üstüne yürürüm, onunla savaşırım ya yenerim ya da yenilirim. Ama galip de olsam mağlup da ben yapmış olurum. İşte hep bunu savundum.
Ah ah bu dertler böyle anlat anlat bitmiyor. En iyisi bir yerden sonra onlara dur demeyi bilmekte sanırım.
İpekim kimseye lanet etmiyorum inan..
SilHepsi insan olarak iyi veya kötü ama bakınca benim hayatıma olumlu şeyler kattılar ama bir hiç kadar değerleri artık kalmadı gözümde kimileri ise hala safir gibi değerli..
Ben hayatıma aldığım kimse için sonradan pişmanlık yaşayacak biri değilim.Hayatıma biri giriyorsa ben sevdiğimden girer çıkarsa ya sevmediğim için yada o beni artık sevmediği için benim tarafımdan çıkartılır.
Ama bunlar mühim değildir kimseye ben onları sevince yada onlar beni sevmeyince birey olarak nefret etmem.Hayat bu..
Ama biri beni sırtımdan vurunca demek öğrenirim ki ve ben bundan bunu öğrendim artık hayatımda kimseye sırtımı dayamamalıyım.
Kısaca terbiye sınırları içinde herkes bende yer edebilir.Sevgi sınırları dahilinde.
Ben zaten dert kuşuyum dertler benim çile benim mutluluk onların olsun ne diyeyim.Anlıyorsun beni.
Anlıyorum canım, çok iyi anlıyorum aslında. Hem nasıl anlamayayım ki? Hislerime tercümansın nasıl olsa. Yine kendimi buldum ben aslında, yine benden bahsetmişsin gibi gelmedi değil. Yorumun bile öyle ben kokuyor ki. Beynimden alıp alıp yazıyormuşsun gibi...
SilPişmanlık kötü bir şey zaten, en iyisini yapıyorsun, inan. Sevmek de her ne olursa olsun yer yüzündeki en güzel duygu. Ben hep buna inandım. Hep inanacağım da. İnsanlar ne kadar çok canımı yaksa da kırsa da ağlatsa da ben hep seveceğim. Sevmekten vazgeçtiğimde ise sessizce gideceğim. Sevmeyene saygı duymasını bileceğim. Kendime verdiğim bir ödev gibi bu. Bazen yapmaya üşendiğim ama hep yapmam gerektiğini bildiğim düzenli ders çalışmak gibi bir şey işte...
Sırttan vurulmak dediğin de nedir ki? Sadece insanları yanlış tanımak ya da tanığını düşünmek değil mi? Bir hayale kapılmak kadar basit işte. Gerçekle yüzleşmek... Acıtır ama öğretir, o da iyidir yani.
Hayat güzel, arada bir kızsak bile yaşamayı sevmekten vazgeçmemek gerekir.