Sen Bilemezsin

Sen bilemezsin ne zorluklar çektiğimi.Bilemezsin çünkü yoktun.Bilemezsin çünkü bunu sen istemiştin.Bense sadece doğru olanı yapıyordum.Çünkü istemiştim ve yitip gitmişti.Sen bilemezsin bir yüreğin içindekileri çünkü korkardın. Ben başkaydım belli ki belki bendim korkunç olan.Ben bilemedim.Benim yürüdüğüm yolları bilemezdin.Bilmiyordun.Güldüğümü bilmiyordun.Ağladığımı bilmiyordun.Yazdıklarımı bilmiyordun.Nereden bilebilirsin.Bilemezsin.
Dünya ikiye ayrıydı kuzey ve güney gibi.Sen bilemezdin ben kuzey sınırlarına yaklaşır öyle uzaktan bakardım.Sonra bir gün bir mayın tarlasına girdim bilmeden.Sen koymuştun ve benim hiç haberim yoktu.Ben bilemezdim elbette.Sevinçlerle bakıyordum yüzüne.Sen bilemezdin çünkü orada yoktun.Gözlerimde yoktun.Benim baktığım yerden bakamazdın.Zordum ben belli ki.Ağırdım.
Bir ses duydum bir şeye basmıştım.Korkarak durdum.Sen bilmiyorsun ben korkmuştum.Korkmuştum gördüklerimden ve göreceklerimden.Ama cesaret ettim ve ayağımı kaldırdım.Kuzeye gelmek çok zordu bilemezsin.
Patladı biliyor musun?.Biliyorsun elbette.İşte sen bunu biliyordun.Canımın yandığını acıyla tuttuğumu kanayan yerlerimi biliyordun.Ağladığımı bilmiyordun.Yardım etmeye gelmedin.Bunu gördüm.Sen bunu bilmiyordun.Ve ben sürünerek döndüm Güneyime..Hiç düşündün mü?Acaba neden oldu diye..Yada sokaklarda..Duyduğun müzikler.Bir koku.Bir göz..
Sen bilemezsin..
Ağır gelmiştim ben.Hırçın,aksi,lanettim..
Ben yapayalnızdım.Bunu biliyordun.Ama gelmedin.Soğuk şehirlerinde kaldın.Ben sıcakta dondum.Benim sadece kanayan yaralarım yoktu hayatta..Buna sende şaşırdın çünkü ben yoktum.Buna bende şaşırdım ben artık bende de yoktum.Ama sen bunu bilmiyordun.
Boş ver bilme en iyisi..
Ben hep kötü.Hep hep soğuk.Ben hep aksi.
Kalayım.
Sen bilme en iyisi.