Ardımda

Ardıma bakmadım mı?
Öyle yürüyüp gitmek isterdim halbuki dönüp dönüp baktım.Tanıdık bir yüzü arar gibi.Ama yoktu.Çaresiz kaldım.
Gitmek istemezdim.Uzun bir süre kalmak isterdim.
Bu kadar tez olacağına hatta böyle olacağına inanmazdım.
Ardıma bakıp durdum.Bir nefes,bir ses,bir gülüş,bir söz,bir yazı bir şeyler aradım durdum.
Çok mu keskinim.Hata mı yaptım diye sordum kendime.Günlerce,gecelerce,aylarca..
Ama ne bir el gördüm ne bir yazı ne bir haber.
Bazen güzel ellerine bir oje sürersin hep seninle kalsın istersin halbuki ne kadar yakışmıştır sana.O bunu fark edemez ama herkes ellerine ne kadar yakıştığını söylerler.Ama oje bir gün yavaş yavaş sökülüp gitmek ister.3 şans vardır birincisi çirkin bile dursa onun seninle kalmasını sağlamak,onu salmak çünkü oje çıkmak ister yani aseton ile sileceksin, en son olarak tamam kalsın ama üstüne aynı renk süreyim böylece belli olmasın demek.
İşte hayat böyledir.
Ardıma dönüp baksam bile elimden bir şey gelmez anlarım.
Kaderciyim aslında.
Bir şey alnına yazılınca her ne olursa olsun olurmuş.Ya da kaderinde yoksa ne yaparsan yap olmazmış.
Kader yollarımızı belirler.