Tam 7 yıl oldu

2009 yılından beri yazıyormuşum bu bloga ..En başından beri burası benim için günlüktü..Hep öyle oldu.Sevincimi,kederimi,öfkemi,sevgimi,tadımı,tuzumu her şeyi koydum.Geçmiş yazılarıma bakıyorum neler yaşamışım 7 yılda 7 koca yıl.Neler kaybedip neler kazanmadım ki ne ecel terleri döküp ne sevinçler tatmadım ki.

Hatalar yaptım çoğu zaman ,doğrularımı bırakmadım çoğu zaman.Öfkelendim ağır konuştum elbette pişman çok oldum.

Kısaca çok ağladım çok düşündüm.

Tamamen büyümeye başladım özellikle 23 yaşımdan 25 e geldiğim şu zamanlarda gerçekten büyüdüm.Tanrım 21,22 yaşlarıma neler sığdırdım.

Tam olarak gençliğimin tüm kederi sığdı beni büyüttü.Bana en çok kendime güvenmem gerektiğini ,kendi kalbime güvenmem gerektiğini ,diğer kalplerin çabucak değiştiğini ,kendi ayaklarımın üstünde durmam gerektiğini ,her şeye dik durmanın güzelliğini, gururumun ne kadar yerinde olduğunu anladım..

Dolu dolu yaşadım kalben ...Hep aradım durdum sevgiyi bir çiçek ,bir kitap,bir kadın,bir erkek ,bir yaprakta..Hiç değişmemişim hala koşulsuz seviyorum dünyayı..Belki hiç güvenmiyorum insanlara ama seviyorum yaşamı..

Tüm o yapraklar ,rüzgarın sesi ..Serçeler hala etkiliyor beni.

Hiçbir zaman çılgın olmadım olamam da..

Hiçbir zaman gururumu aşmadım aşamam da..

Hiçbir zaman hayta değildim olamam da..

Belki sıcaktım ateş gibi belki soğuktum buz gibi ama sebepsiz değildi hiçbir zaman.Hatalarım bile sebepliydi..

7 yılda ola her şey olması gerekliydi..

Hint doğu felsefine çok inanırım ben..

Orada derler ki;

                        Hayatına giren herkesin,her şeyin bir sebebi var zamanı gelince girer zamanı gelince giderler..Sebepsiz değildir...