En verimli olduğum zamanlar en çok acı ve hüzünlü olduğum zamanlar . Mutlu iken aklıma yazacak bişey gelmiyor . Aslında acılar insana verimi de vermiyor mu bir yandan sizi emen bir yandan ise sizi şevke getiren . Acılardan beslenmek bundan dolayı var değil mi ..
Acı çektiğim için mi yazıyorum şu an hayır ama yazmanın özünü keşfetmek irdelemek ve açmak istiyorum . Herkesin yazmaya karşı bir dinamiği var muhakkak kimi sevince ,kimi hüzünle . En iyi düşüncelerim , en iyi şiirlerim , en güzel metinlerim melankoli ile geliyor bu yüzden yazarken arkaya dramatik bir şarkı açtım ki beni beslesin . Bunu gözlemlediğim biri var o da benim gibi hüzünlü olmasa da verim almak için hüzünlü şeyler izler ..
Diyorum ya en verimli anlarım , işimin en yüksek acıları ve arzuları o an çıkıyor . O an çiziyorum resimleri , şarkıları o an besliyorum . Ama mutluysam o mutluluk ben ve sevgi balonumuzda kalıyor verimim eriyor ..
Tabii burada kimse beni tanımadığına göre hüzünlü , mutsuz bir kadın bile sanabilir. Kuşlar kadar şen şakrak bir kadınım .. Sevgiliye ne zaman sorsam “bende en çok ne seviyorsun” der ki “bıcır bıcır şen şakrak oluşunu” ama işte o hallerim verimsiz bir yazı yazıyorum 6 ay geçiyor siz düşünün ki verimimin düşüklüğünü ..Bu hüzünlü müzik işe yaradı içimdeki olmayan aşk acılarını depreştirdi . Sahi sizde de olmayan aşk acıları depreşir mi .. Müzik dinlerken içimde devinimler oluyor çarklar dönüyor duruyor ..
Daha çok felsefe okumalıyım diyorum .. haydi başka yazıya geçip başka sohbete dalalım ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder